Spencer MacKenzie (Can) tiltle: Cold November music: blues release date: april (Canada) june, 01 2018 (worldwide) label: independent promotion: Sarah French Publicity info artist: Spencer MacKenzie © Rootsville 2018

We leerde deze 'youngster' kennen toen hij als 16-jarige in 2016 zijn debuutalbum 'Infected By The Blues' (album report) kwam voor te stellen. We vonden dit tee jaar geleden al 'straffe kost' en na het beluisteren van zijn nieuwe album 'Cold November' kunnen we al gaan spreken van straf, straffer, strafst. Spencer MacKenzie is een talentvolle guitarblender die de blues veel breder bekijkt dan zijn leeftijdsgenoten die enkel en alleen hun gitaar willen doen spreken. Spencer heeft een meer dan aangename klankkleur en weet zijn gitaar in discussie te laten gaan met instrumenten als een Hammond of een blazers sectie waardoor het gegeven 'soul' in de mond wordt genomen.

Amper 18 en hij kan al met de 'New Artist of the Year Award' naar huis op de vorig jaar uitgereikte 'Maple Blues Awards'. In 2013 werd MacKenzie uitgeroepen tot de rijzende ster bij de Niagara Music Awards. Zijn eerste grote publieke optreden was bij een bluesjam in Donnelly's Pub in Thorold, Ontario. Dit was op 15 april 2015 en de dag dat het voor Spencer allemaal pas echt begon. Zijn debuutalbum werd meteen Album of the Week' op de Blues & Roots radio, en terecht ook. De titeltrack van deze plaat nestelde zich meer dan 16 weken in de Blues Charts van Canada.

Net als op zijn vorig album werden de originals ook nu geschreven door Spencer en zijn vader Richard MacKenzie. 8 van de 10 nummers zijn dus van eigen hand, deze worden aangevuld met twee uitstekende covers, 'You Move Me' van Robert Cray en het afsluitende 'Next Door Neighbor Blues' van Gary Clark Jr. Alle eerlijkheid gebied me te zeggen dat deze 'youngster' geen covers nodig heeft en dat de beide Mackenzie's de skills hebben op uitstekend materiaal te schrijven.

Openen doet Spencer bijzonder funky en soulvol met 'Fine Place To Start' en daarmee zit hij meteen goed. de combinatie met een blazers sectie werkt bijzonder heilzaam. Aan het uitbrengen van zijn tweede album hangt ook enigszins een droevige boodschap want Spence MacKenzie draagt dit album aan de droevige en laffe daad van Parijs in november 2015, vandaar Cold November. Met 'Shut the Door (Baby Don't Look Back)' laat hij zijn gitaar spreken als BB's 'Lucille'. Respect!

Natuurlijk kan hij van de titeltrack geen vrolijk nummer maken en wordt dit slowbluesje verheven tot een waar 'Tin Pan Alley' stukje. 'Haunt Me' is dan weer uitgespreken blues met een streepje funk waarbij de hemelse backing vocals toch een meerwaarde geven aan dit nummer. Net als bij zijn eerste album herbergt ook nu deze 'Cold November' genoeg diversiteit waardoor hij toegankelijk blijft voor iedere blues liefhebber.

Spencer MacKenzie ademt en leeft de blues...

tracks:

01. Fine Place To Start
02. Move on Down the Track
03. Shut the Door (Baby Don't Look Back)
04. Cold November
05. Voices Echoing
06. Haunt Me
07. Your Mama's Crying
08. She Don't Care
09. You Move On
10. Next Door Neighbor Blues

musicians:

Spencer MacKenzie: guitar, vocals
Brant Parker: guitar
Miles Davis: keys, Hammond
Al Duffy: bass
Sean O'Grady: drums
Dave Dunlop: trumpet
Peter Hysen: trombone
Jay Davidson: sax

additional backing vocals:

Sharon Riley
Rochelle Harrison
Camille Harrison